Eurytmia

Eurytmia to przedmiot uczony wyłącznie w szkołach waldorfskich i mający wyjątkową pozycję w  programie waldorfskim. Odpowiednio stosowana w różnych stadiach rozwojowych staje się ważnym środkiem wspierającym ludzki rozwój. Eurytmia jest sztuką ruchu, która angażuje całego człowieka, integruje ruch ciała z ruchami, które wyrastają z łona duszy i przez to stwarza harmonijną relację między ciałem a elementem duszno – duchowym.

W przeciwieństwie do gimnastyki, która stawia sobie inne cele w stosunku do ciała (utrzymanie go w dobrej formie, sprawności i harmonii ) eurytmia jest zasadniczo procesem artystycznym. Gimnastyka ma do czynienia z człowiekiem w jego relacji do praw fizycznych rządzących przestrzenią, rządzących lekkością i ciężkością, w stosunku do których powinien osiągać on równowagę. Eurytmia też pracuje z lekkością i ciężkością, ale nie w tak fizyczny sposób jak gimnastyka, stara się doświadczyć tych jakości w duszy. Można ją też dlatego nazwać ruchem przenikniętym duszą - zbliża się przez to bardziej do tańca niż do gimnastyki.

Eurytmia jest formą sztuki, w której słowo mówione i muzyka stają się „widzialne” jako gest i ruch. Instrumentem, dzięki któremu ta forma ruchu może się wyrazić jest ludzkie ciało. Mimo, iż eurytmia jest przede wszystkim sztuką, ważniejszym od aspektu estetycznego jest w szkole jej aspekt „kształtujący”. Eurytmia wzmacnia siłę woli dziecka, stymuluje, rozwój emocjonalny i społeczny. Wzmacnia świadomość ruchu własnego ciała, dzięki czemu kształtuje się w dziecku, lotność myśli, zdolność do koncentracji oraz wrażliwość na piękno.

Adam Winiarczyk