Malowanie

Malowanie w pedagogice waldorfskiej odgrywa niezmiernie ważną rolę. Spotkanie ze światem barw i intensywne ich przeżycie wzbogaca wewnętrzne życie człowieka na każdym etapie jego rozwoju. Wpływa na rozwój jego sfery uczuciowej i pozwala w szczególny sposób doświadczyć, że świat jest piękny. Punktem wyjścia w nauce malowania w szkole waldorfskiej jest nauka o istocie światła i barw J. W. Goethego, szczególnie jej część dydaktyczna poświęcona zmysłowo-etycznemu aspektowi barw.

Wkraczając w świat barw nie zaczyna się od studiowania jakiegoś motywu ze świata zewnętrznego. W takim przypadku barwy stałyby się czymś wtórnym wobec formy malowanego motywu. Aby właściwie przeżyć barwę należy wyjść od samych kolorów. Najlepszą do tego techniką jest malowanie akwarelami na mokrym papierze (tzw. „mokre na mokrym”). Daje ona dziecku dodatkowo poczucie większej przestrzeni i powietrza.

Ogromną pomocą może okazać się malowanie przy poznawaniu temperamentu dziecka. Nauczyciel jest w stanie go rozpoznać po tym, jakiego przykładowo koloru uczeń najchętniej używa, w jaki sposób rozprowadza barwę na papierze, jak łączy kolory.